Περιγραφή: Εκκινώντας από μία απαραίτητη περιοδολόγηση του ιστορικού της μεταπολεμικής εγκατάστασης των Ελλήνων στη Δυτική Ευρώπη, καθώς και την περιγραφή των κύριων χαρακτηριστικών των ελληνικών παροικιακών κοινοτήτων στη χώρα, η συγγραφέας περνάει στην καταγραφή του ιδεολογικού φορτίου που εμφανίζουν έννοιες, όπως "Διασπορά", και "Ελληνισμός".

Παράλληλα εξετάζεται και η σχέση των κοινοτήτων των Ελλήνων στο εξωτερικό με το μητροπολιτικό κέντρο, υπό το πρίσμα ακριβώς των προαναφερθείσων  εννοιών, ενώ έμφαση δίδεται και στην επίδραση που ασκούν αυτές στον αυτοπροσδιορισμό και την ταυτότητα του Έλληνα μετανάστη. Βάσει των παραπάνω παρατηρήσεων παρουσιάζεται και η Ελληνική Κοινότητα στο Αμβούργο: εξετάζονται το ιστορικό τη συγκρότησης της εν λόγω κοινότητας, η εξέλιξη και η θεμσική οργάνωσή της, καθώς και ποικίλες πρακτικές και ιδεολογικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι έλληνες μετανάστες στη γερμανική αυτή πόλη, όπως ζητήματα γκετοποίησης, ταυτότητας, νομικής εκπροσώπησης εντός των θεσμικών πλαισίων της Γερμανικής Πολιτείας. Την ίδια στιγμή η συγγραφέας ασχολείται και με το θέμα των σχέσεων των μελών της Ελληνικής Κοινότητας του Αμβούργου με το ελλαδικό κέντρο, υπό το πρίσμα του διλήμματος της ενσωμάτωσης και αυτοοργάνωσης ή της παλιννόστησης, ωθώντας τους συχνά σε ένα κενό σημείο ανάμεσα σε δύο πατρίδες, οι οποίες τους αντιμετωπίζουν ως εχρθικά υποκείμενα που διαθέτουν ένα διπλό διαβατήριο. Τέλος, στο έργο περιλαμβάνεται και εκτενής αναφορά στις πολιτικές του Ελληνικού Κράτους ως προς την ελληνική εθνική Διασπορά, εξετάζοντας την επίδραση των πολιτικών αυτών στις ιδεολογικές και ταυτολογικές αναζητήσεις των Ελλήνων μεταναστών.